Om 20.00 uur met mijn kleine kinderen thuis van een feestje of zwemles, dan nog huiswerk maken en dineren, en ook weer om 7.00 uur opstaan want de basisschool begint om 8.00 uur. In het weekend samen met vrienden (en ook altijd de kinderen) dineren in een restaurant en om middernacht thuis.
Hoe moet dat toch met die kinder-slaapbehoefte, was mijn steeds terugkerende vraag. Vooral omdat ik alsmaar ervan beschuldigd werd mijn (kleine) kinderen “extreem vroeg” (20:00h) in bed te leggen.
Ik hoopte van de kinderarts een bevestiging te krijgen van de kinder-slaapbehoefte, dan had ik tenminste een wapen bij alle tegenwerking van mijn omgeving. Maar op mijn vraag hoeveel mijn zoontje van twee jaar in een etmaal moest slapen, antwoordde hij: “Acht uren.”
Toen heb ik de discussie maar opgegeven, net als mijn vergeefse pogingen hen een kinderleven van Rust en Regelmaat te geven.
En ik ging doen wat iedereen hier doet: de kinderen op ieder uur van de dag (en nacht) overal mee naartoe nemen en tussendoor laten slapen wanneer het maar kan: in de auto op weg naar het zwembad of een diner buitenshuis, in het wandelwagentje of de geparkeerde auto tijdens voetballes of kinderfeestje van ouder broertje, in het restaurant op mijn schoot.
En eigenlijk is er nu geen probleem meer, haha.